Ímyndunaraflinu gefinn laus taumur

Ég var staddur fyrir austan fjall í dag, nánar tiltekið á Hótel Heklu á Skeiðum, að kenna. Ég lauk minni kennslu skömmu áður en viðureign strákanna, best að bæta við okkar (ÍBS), við Rússa hófst. Ég hlustaði því á lýsinguna á leiknum í bílnum á leiðinni heim. Það var fín upplifun. Rifjaði upp gamla tíma.

  

Einkum kom ein sambærileg upplifun í hugann og var hún öllu meira spennandi en þessi lýsing. Það var árið 1980. Úrslitaviðureign í tennis á Wimbledon. Þá starfaði ég í ábyrgðapóstinum á Arlanda flugvelli fyrir utan Stokkhólm. Ég átti gamalt Wolkswagen rúgbrauð sem sænski herinn hafði notað en hafði verið innréttað til ferðalaga. Rúgbrauðið keypti ég af Galante mafíuafkomanda sem hét Paul. Hann hafði flúið til Svíþjóðar sem flóttamaður frá því að gegna herþjónustu en í raun og veru var hann að flýja uppruna sinn. Föðurbróðir hans hafði verið plaffaður niður á ítalskri pitseríu skömmu áður. Ég hef því keypt bíl af ítölsku mafíunni.

  

Hugsið ykkur Íslendingur á leið heim úr vinnu hlustandi á beina lýsingu á tennisleik. En það var Björn Borg æði í Svíþjóð á þessum árum. Hann vann allt sem hægt var að vinna. Og nú lék hann til úrslita við helsta andstæðing sinn, John McEnroe. Þeir höfðu marga hildina háð og Borg yfirleitt haft betur.

  

Spennan í viðureigninni var gríðarleg og lýsing sænska íþróttafréttamannsins það lifandi að maður sá í huga sér boltann fara fram og til baka og ekki laust við að augun fylgdu með frá vinstri til hægri þótt ekkert væri að sjá annað en skóg til beggja hliða. Svo þegar komið var heim að Kóngshömrum þar sem ég bjó með fjölskyldu minni var allt á suðupunkti. Ég lagði í stæði og hélt áfram að hlusta. Gat ekki slitið mig frá lýsingunni þótt ég vissi að það tæki mig tvær mínútur að stökkva heim og hlamma mér niður við sjónvarpið. Þarna sat ég í hálftíma og hlustaði á lokin á þessari sex setta viðureign, viðureign sem enn í dag er talin mest spennandi úrslitaviðureign í Wimbledon mótunum. Viðureign sem meira að segja slær út leikinn við Dani í fyrradag.

  

Leikurinn við Rússa í dag var ekki neitt í líkingu við þetta en engu að síður hafði ég gaman af þeirri tilbreytingu sem fólst í því að hlusta á útvarpslýsingu í stað þess að sjá leikinn. Það gaf ímyndunaraflinu lausan tauminn.